U bent hier

4.3.3. Rechtsregels

afbeelding van Elze

De rechterlijke macht is voor iedereen gratis toegankelijk, in­clu­sief de noodzakelijke on­der­steu­ning.  

Bij verdenkingen van strafbare feiten wordt uiterst zorgvuldig rekening gehouden met het recht op zeg­gen­schap over eigen leven en – als gevolg daarvan – het recht op privacy en het recht om eigen keuzes te ma­ken.   

Gerechtelijke procedures wor­den, afhankelijk van de kwestie, zo spoedig en zo veel als mogelijk, volgens vas­te ter­mij­nen, af­ge­handeld, conform de tot dan toe beschikbare feiten. Het – al dan niet opzettelijk – niet of te laat aan­le­ve­ren van de nood­za­ke­lij­ke in­formatie van deze of gene, dan wel het ontbreken ervan, wordt in de afweging mee­genomen. Ver­volg pro­ce­du­res op grond van nieuwe informatie blijven ten allen tijde mo­ge­lijk. Met andere woorden, vrij­spraak wegens gebrek aan bewijs, onvoldoende informatie of procedurefouten zijn dus een mo­ment­op­na­me. Bewuste sabotage en vertraging van de rechtsgang is strafbaar. 

Er bestaat geen ver­ja­rings­ter­mijn voor fouten en misdaden.

Er geldt een plicht om de waarheid te vertellen. Het niet naleven daarvan wordt – zo no­dig achteraf – in de straf­maat meegenomen. Alleen in uitzonderlijke gevallen en situaties, daar waar het de rechts­be­scher­ming van gro­te groe­pen mensen betreft – mits geen be­scha­di­gen­de doel­ein­den van deze groepen – mag hiervan wor­den af­ge­we­ken. Argument hiervoor is dat het vertellen van de waarheid ook voor de per­soon in kwestie uiteindelijk beter is dan het korte termijn 'voordeel' wat de leugen oplevert. Immers, de rest van het leven in­trin­siek moeten leven met een leugen is zowel schadelijk voor de eigen identiteit als dat van an­de­ren. Met deze maatregel neem het recht zowel de identitiet van de persoon inkwestie, als dat van anderen in be­scher­ming.  

Het – al dan niet collectief – zwijgen na het zien van beschadigingen, familiaire, educatieve, we­ten­schap­pe­lij­ke, be­drijfs­matige, eco­no­mische, beleidsmatige, politieke, culturele en maatschappelijke, dan wel groeps­ge­bon­den pes­te­rijen en an­de­ren misstanden, en misdaden, is strafbaar en wordt op gepaste wijze in de straf­maat ver­dis­con­teerd. NB: Re­li­gie en andere geloofsovertuigingen wordt als een cultuur beschouwd. 

Zowel voor degenen die op basis van de waar­heid vertellen en 'klokkenluiden', maatschappelijk nadelige con­se­quen­ties hebben opgedaan, als voor degenen die op basis van verkeerde informatie of procedures on­te­recht heb­ben vastgezeten, wordt een versnelde pro­ce­dure in gang gezet. Zij hebben recht op mentale en maat­schap­pe­lijke bij­stand en eco­no­mische scha­de­loos­stel­ling.

De duur van een door de rech­ter opgelegde straf kan niet worden verkort wegens goed ge­drag, mentale of fysieke ge­zond­heid of om an­de­re redenen. Wel worden zo nodig aangepaste maatregelen genomenn en kan een nieuwe ge­rech­telijke pro­ce­du­re wor­den ge­start.