U bent hier

2.4.3. Onderhandelen

afbeelding van Elze

Zowel individueel als groepsgebonden zijn er binnen- en buitenshuis aller­han­de taken te ver­rich­ten. Ieder kind leert van jongs af aan voor zichzelf te zorgen. Toilet­gang, kleding, spullen or­de­nen, spullen halen en brengen, schoon­ma­ken, etc. Het kind wil dat zelf en later kan en doet het dat zelf. Maar niet alles wat het kind kan doet het ook. Het be­paalt immers zelf wat hij of zij wil doen. Waar hij of zij geen zin aan heeft doet het ge­woon niet. Maar als die an­der er ook geen zin aan heeft gebeurt er niets. Hier komt de manipulator / onderhandelaar in beeld: 'als jij dit voor mij wil doen, dan doe ik dat voor jouw of krijg jij dat van mij'. Of: 'als jij mij of ons dit laat doen dan krijg jij dat, of doe ik of wij dat voor jouw'. En daar sta je dan met je redelijke of onredelijke afwe­gin­gen. Want wat in eerste instantie een redelijke vraag of aan­trek­ke­lijk aan­bod kan zijn, kan op lan­gere termijn desastreuze consequenties voor jezelf en/of an­de­ren blij­ken te hebben. Zeker als het een gewoonte wordt. En daarna een cultuur. Een cultuur met allerhande taak en rol­verdelingen voor mannen en vrouwen, oud en jong, rijk en arm, machtig en machteloos. en leiders en me­de­wer­kers die dit alles in over­eenstemming moe­ten zien te brengen en te houden. Bezint dus, eer je begint met dealtjes sluiten die op korte termijn aantrekkelijk kunnen lijken, maar op lange termijn desastreus kun­nen uitpakken.   

Structureel een ander iets laten doen in ruil voor een be­lo­ning heeft namelijk als conse­quen­tie:

  1. geen ervaring opdoen in het zelf kun­nen, daardoor
  2. continue af­han­kelijk zijn van an­de­ren. daardoor
  3. continue anderen te vriend moeten houden en belonen, daardoor
  4. continue bezig zijn met beloningsmiddelen vergaren.

Want een ander iets laten doen in ruil voor andere bezigheden levert eenzijdige ervaringen op voor beide par­tij­en. Met andere woor­den: aan ruilhandel zitten veel ha­ken en ogen, voor je het weet ben je in een gewetenloze fuik ge­trapt. Daar­om doe je er beter aan te overleggen en on­der­han­delen met een voor­uit­zien­de blik en een rechtvaardig ge­weten.

Weet dus met wie je onderhandelt. Met egoïsten is het slecht onderhandelen. Hoe mooi ze zich ook kunnen voor­doen, en hoeveel beloftes ze ook doen, uit­eindelijk hebben ze maar één doel, wat levert het mij het meeste op.   

In een jezelf en anderen niet beschadigende samenleving zijn mensen, dieren en natuur niet in waar­de uit te druk­ken, wel hun diensten.

Iemand die redelijk en rechtvaardig wil zijn onderhandelt alleen als het ethisch verantwoord is want alleen zo han­del je rechtvaardig en be­trouw­baar.

Iemand die redelijk en rechtvaardig wil zijn onderhandelt niet op het scherpst van de snede om het onderste uit de kan te krijgen, maar om de waarde van iets.

 Iemand die redelijk en rechtvaardig wil zijn laat zich niet omkopen, doet niet mee aan vriendjespolitiek en ac­cep­teert de economische, maat­schappelijke en re­la­tionele gevolgen van ethisch ver­ant­woord hande­len.

Iemand die redelijk en rechtvaardig wil zijn heeft geen verborgen agenda, speelt geen dubbele spelletjes en ont­wik­kelt alleen een open, eerlijke, niet-­be­scha­digende, rechtvaardige ­cul­tuur met rechtvaardige ­part­ners.