De rattenmaatschappij

Het is hectisch in binnen- en buitenland. Wat zeg ik, het is Ongehoord, zoveel politiek-cutureel lawaai als er dag in dag uit weer in beeld en geluid naar voren komt. Het wordt ook steeds extremer. Links en rechts, het heet allemaal extreem tegenwoordig. Zelfs het midden is voor velen nu omgedoopt tot extreem. Iets normaals schijnt er niet meer te zijn, of het moet zichzelf zijn. Want zeggen ze: "ik ben ok, 'die anderen' zijn niet ok". En dan volgt er een hele opsomming wie allemaal niet ok zijn.  

Het blijkt een gouden greep te zijn, hoe harder het ene individu roept dat hij of zij ok is, en normaal, hoe meer kans dat hij of zij als een rattenvanger vele anderen achter zich krijgt.

Want het gros wil normaal zijn, dus degene die dat het meest overtuigend weet neer te zetten, heeft de meeste kans op de meeste volgers. En daar is het iedereen om te doen. 

 

Dat krijg je met kuddedieren in een rattenmaatschappij. Dan kun je jezelf niet in je eentje handhaven. Dan heb je een groep nodig. Liefst zo groot mogelijk.

 

Daarom is het rattenvangertijd. Wie is de rat, en wie vangt ze op. Want naarmate er steeds meer ratten ten tonele verschijnen, [want alleen ratten hebben de meeste kans op succes in een rattenmaatschappij] is er ook steeds meer behoefte aan rattenvangers. Dus voelen steeds meer ratten zich aangesproken om de rol van rattenvanger op zich te nemen. Met als gevolg, steeds meer rattenvangers. Die elkaar de ratten proberen af te vangen want iedere rattenvanger wil immers de grootste schare achter zich zien te krijgen. 

 

Met als gevolg dat er steeds meer rattenmethodes worden gebruikt om zoveel mogelijk mensen te verleiden tot rattengedrag. Want rattenvangers moeten niks hebben van redelijkheid. Dat spoort niet... met hun rattige bedoelingen. 

 

Tja, daar zit je dan met je goeie gedrag....

Hoe overleef je als redelijk mens in een rattenmaatschappij? Met een Ruttige leider die rattig blijft lachen omdat er steeds meer ratten ten tonele verschijnen? 

Want dat had hij geleerd van 'De Grote Leider'. 'Altijd blijven lachen, net doen of je van de oude prinses geen kwaad weet'. Zo gezegd, zo gedaan. En met succes. Want met veel ratten is het goed chaos creëren. En hoe meer chaos, des te groter de behoefte aan orde. En hoe meer behoefte aan orde, des te groter de behoefte aan een rattige leider, die alles in rattige banen stuurt. Mogen ze daar als Pinokkio-ezels rattig werken tot ze erbij neervallen. Daar ga je dan...

 

Tenzij...

Hoe je dat rattenzooitje overleeft als redelijk mens zijnde? 

Nou gewoon. Al die ratten zitten inside-the-box, met een rattenvanger die hun dicteert wat ze 'uit zichzelf' moeten denken en doen. De ratten kunnen kiezen want er zijn vele boxen, in culturele soorten en politieke maten. Die heten allemaal normaal. En dus bijzonder. Want een rat is immers ok. En dus bijzonder. De rest niet. Die zijn gewoon.... niet ok dus. Dat zijn outsiders. Outside-the-box denkers en doeners. Die mogen of hoeven niet naar het ok. Daar valt niks aan te repareren. Die zijn niet [meer] te transformeren tot ezel. 

Dat heeft zo z'n voordelen. Want eenmaal out-of-the-box kun je Socratisch kijken hoe die ratten functioneren. Met een helicopterview. En vervolgens je eigen leven Aristotelesiaans (re)organiseren. Geen rat die naar je piept. Veel te eng. Die redelijke mensen.

Wat zeg je? Eenzaam? Och, valt wel mee. Je hebt heel wat te kijken en te leren en anders zijn er nog genoeg andere redelijke mensen om mee te praten en samen te werken. En te leven? Nou, het blijven wel outside-the-box denkers en doeners natuurlijk. Want die ratten: houd ze in de gaten... box. Voor je het weet ben je in hun box getrapt. Moet je daar weer doorheen. Het is maar dat je het doorhebt.