De zwijgcultuur

Zwijgen. Als er iets is wat ik met de paplepel kreeg binnengegoten is het wel zwijgen. 'Houd je mond', 'wat denk je wel'...., waren de stereotype uitspraken van mijn moeder, als ik weer eens iets zei of vroeg wat haar niet aanstond. Niet dat het haar ook maar iets interesseerde wat ik dacht of vond. Dat boeide haar niet, was bij voorbaat al belachelijk. Dat spoorde niet.... met haar gedachten en meningen. Het feit alleen al dat ik er eigen gedachten en meningen op nahield was een doorn in haar ogen. 'Je ben een echte S...', zei ze dan, 'net D..' wat gelijk stond aan een kreng... in de genea-logische lijn van mijn vaders voorzaten in vrouwelijke lijn. Nou heb ik geen probleem met geassocieerd worden met een logische generatielijn, [mits die redelijk is], maar mijn moeder wel. Zij had zo haar eigen 'logica' en wilde dat ik die voor zoete koek slikte en me naar haar 'goddelijke beeld' schikte. Wat erop neerkomt dat zij en haar vriendjes die [deden alsof ze] alles pikten wat goed was in haar ogen, goed waren en iedereen die dat niet deed slecht. Daarom boterden zij en haar schoonmoeder ook niet; maakte ze me stelselmatig duidelijk. Gelukkig voor haar was haar schoonmoeder al ruim voor haar aantreden als schoondochter overleden. Tot een directe confrontatie [van gedachten en meningen] was het dus nooit gekomen.
Dat deed ze met mij, de jongste van haar drietal. Ze schiep er dan ook veel genoegen in om mij klein en onwetend te houden en - volgens het bijbelse concept van genesis 3:15 - tegen anderen uit te spelen, want haar schoonmoeder was veel te mondig geweest. Net als haar partner, maar die speelde, samen met hun zoon en oudste dochter, tenminste nog vriendjespolitiek en was, onder het mom: horen, zien en zwijgen, samen met de andere twee, zo gesloten als het graf over alles wat haar en hun niet aanstond.

En daar sta je dan. Met je mond vol (kunst)­tan­den, (om)dat 'zij alles beter weten', 'zij weten wat ­goed ­voor ­je ­is'. Dankzij al die oost­indisch doven, goddelijk de mond gesnoerd, ziende bij­zien­de gemaakt en mentaal en/of fysiek onzichtbaar voor al diegenen die jouw [denk­wereld] niet willen [of mogen] zien, omdat zij en/of anderen niet kunnen uitstaan dat jij en je denk­wereld zichtbaar bent/is voor al diegenen die jou haten. En zij niet.

Vat je hem nog? Oorlogsslachtoffers - en speciaal degenen die aller­han­de mar­te­lin­gen, ellende en vernederingen in concentratiekampen hebben moeten doorstaan - in ieder geval wel. Die moesten/moeten het niet wagen om iets op te merken wat agressors niet aanstond­/­aanstaat, zoals Bruno Bettelheim de con­cen­tra­tiekamp­ervaringen van hem en anderen verwoordde in 'Het verlichte hart [p.118]. Niet in de oorlog en voor velen ook niet daarna, want na alle ellende wil(de) niemand herinnerd worden aan hoe aso zijzelf en/of anderen waren en nog steeds zijn.
Daarom zwegen en zwijgen zoveel oorlogsslachtoffers..., [nog steeds] uit lijfsbehoud en overlevingsdrang. Die weten hoe het is om alleen gezien te worden als haatobject dat uitgeschakeld en vernietigd moet worden. Omdat je bent wie je bent; als [familie]lid van..., met dezelfde denkbeelden, keuzes en leefwijze als..., met jouw moraal, kritiek en verzet tegen en distantie van.... Omdat jij en de jouwen gezien wordt... [ook al is dat alleen als lijdend voorwerp] en zij - al diegenen die hun denkbeelden en moraal ondergeschikt gemaakt hebben aan die van anderen - niet.

Want wat nou als de oorlog non-stop doorgaat? Van de ene culturele oorlog in de andere? Als de omgeving de waarheid nog steeds niet wil weten, nog steeds geen kritiek en cultuurverandering duldt, zoals Keith Lowe heeft laten zien in 'Het woeste continent'? Wat nou als de omgeving nog steeds aan een dwangneurose lijdt en geleid wordt door de afgunst, concurrentiedrang, treiterzucht en machtswellust van een cul-ta-tuur die geen zeggenschap heeft over zichzelf? En dus geen zelfcontrole. Omdat anderen de cultatuur bepaald hebben en bepalen. Omdat ze afgunstig zijn en daarom niet willen dat nazaten en anderen wel zeggenschap over hun leven hebben of krijgen; omdat ze willen dat anderen ook zo'n agressieve, verbitterde zombie zijn als zij.

Afgunst blijkt de egocentrische motor van een dwang­neu­ro­tisch bestaan, vol narcistisch in­ti­mi­derende con­cur­ren­tie­drang, sa­dis­tisch ge­nietende treiter­zucht en in­doc­tri­ne­ren­de psycho­pa­ten.

Want dat krijg je als mensen geen eigen denkbeelden en moraal mogen ontwikkelen en koppelen aan eigen keuzes en leefwijze: roboteske zombies die alleen in staat zijn denkbeelden, moraal, keuzes en leefwijze van anderen na te leven en door te geven. Omdat ze alleen zo worden getolereerd. Met alle con­for­mis­tisch dicterende, alles wat anders ­is ­of ­denkt, ­trei­te­rend ­weg­jagende en/of maat­schap­pe­lijk uit­scha­ke­len­de, en alles wat het humane daglicht niet kan verdragen ver­zwij­gende gevolgen vandien.

Behalve dan al diegenen die zelf-kritisch zijn. Die staan open voor logica en redelijkheid en de denkbeelden en opvattingen van anderen, zijn bereid om fouten onder ogen te zien en waar mogelijk te herstellen, en aanvaarden de maat­schap­pe­lij­ke consequenties. En daar waar ze onder indoctrinerende, oorlogszuchtige druk bezweken zijn en zich alsnog conformistisch hebben opgesteld en vriendjespolitiek hebben bedreven, (her)nemen ze hun verantwoordelijkheid; voor hun eigen denkbeelden, moraal, keuzes en leefwijze. Gaan ze terug naar de bron; waar het allemaal begon: de (ver)zwijgcultuur.

**

Lezenswaard: 
http://seriepesten.nl/familiebreuk-en-seriepesten/
http://seriepesten.nl/in-families1/seriepesten-in-familie/
http://seriepesten.nl/in-families1/bondgenoten/
http://seriepesten.nl/seriepesten/aanvalverdediging-strategie-13-stappen/
.