U bent hier
Culturele spelregels
Wie zei dat je het verleden niet moet oprakelen? Dat je je [voor]familie en jezelf dat niet kunt aandoen? Dat schuldgevoelens onnodig zijn en slecht? Dat je je [voor]ouders en jezelf ten allen tijde moet respecteren, ook als zij of jij dat niet verdienen? Dat je emoties vooral niet moet oprakelen? Dat je nooit meer kunt veranderen, dat je nou eenmaal geworden bent die je bent? Dat slechte mensen altijd slecht zijn en goede altijd goed? Wie doet alsof ie logisch en redelijk intelligent handelt maar blijkt een kwaad-aardig conformerend leeghoofd die alleen nog maar oppervlakkig ikke, ikke en de rest kan stikken vermaak wil met anderen die net zo zijn als zij? Wie wil het geschiedenisboek liever gesloten houden en alleen nog maar kijken naar het heden?
Dit boek brengt je terug in de oertijd, naar de jager en de verzamelaar, de grondleggers van de familiehiërarchie. Het richt de aandacht op de grote en vernietigende invloed die de wil-van-de-sterkste egoïst heeft op de persoonlijke en maatschappelijke positie van anderen. Het onderzoekt de overlevingsstrategieën, vergelijkt verleden en heden, analyseert de wetenschappelijke argumenten met betrekking tot verwachtingen en emoties, verkent de methodes die de sterkste hanteert om zijn of haar zin door te drukken en ontleedt de gevolgen daarvan.
Met andere woorden, dit boek gaat over egocentristen die samen met een leger egoïsten om zich heen, de wereld hyena-achtig naar de wil van de sterkste leeuwenhand zetten. Het onderzoekt oorzaak en gevolg van een hiërarchisch conformerende mensheid die maar verslaafd blijft aan wilskrachtige leiders en willoze dienaren, die met oorlog en [wed]strijd steeds extremer jagen op meer, meer, meer.
