Levensweg

Wie heeft ze niet: dromen. Dromen over een mooie, vre­de­lie­ven­de toekomst. Over een wereld zonder haat en nijd. Zon­der oorlog en strijd. Zonder armoede en dictatuur. Wie droomt er niet van een wereld waarin mensen elkaar res­pec­te­ren en waarderen. Waarin iedereen zich vrij kan ontplooien en men elkaar – waar nodig – helpt om onze eigen boon­tjes te doppen. Om onze eigen levensweg uit te stippelen. Om onze zelf ge­ko­zen bijdrage te leveren aan het recht­vaar­dig in stand houden van onszelf, elkaar en de aarde waarop we leven. Zonder rijken die een tweedeling [willen] ver­oor­za­ken. Zonder politieke machthebbers die – met alle ge­weld – alles beter willen weten, kunnen en doen, alles voor zich­zelf willen en alles opeisen maar niets [willen] geven. Zonder patriarchale en matriarchale ouders die zichzelf en elkaar ver­god­de­lij­ken aan de ene kant en kinderlijke slaven en slavinnen die daar verduveld kwaad over zijn aan de andere. Zonder armen en kinderen die zich laten verleiden om geweld met ge­weld te bestrijden.

De narcistisch conformerende rijke, patriarchale en matriarchale macht­heb­bers in de familie-maatschappij.

Opdat – als een goddelijke drie-eenheid – Ada­mi­tische vaders nog god­de­lij­ker, Abramitische zoons nog machtiger en Sa­rai­tische moeders nog meer kun­nen 'verdienen' aan verduiveld kwaadaardig oorlogstuig, oorlogs­voe­ring en her­stel­werkzaam­he­den ten behoeve van zichzelf ver­god­de­lij­kende nar­cist-en-va­ders. Opdat die verduiveld kwaadaardig ver­slaafd uitgebuiten ­nog armer, machtelozer en wanhopiger van al die uitzichtloze posities op zoek gaan naar god­de­lijk pa­triar­chi­sche genade. Opdat de twee­deling nog groter wordt. Zodat de politieke macht­hebbers nog meer reden zien om armen goddelijk gewelddadig te minachten en uit te buiten, nog meer reden zien om de rijken te hel­pen om hun rijkdom te behouden en te vergroten en daarmee pa­triar­chale en matriarchale ouders een nog goddelijker dic­te­ren­de positie te geven. Op straffe van hel en verdoemenis als die verlamd van angst verarmde vrou­wen en kinderen niet doen wat de god­de­lijk machtige rijken der aar­de hebben bedacht.

De werkelijkheid blijkt voor velen van ons een regelrechte nachtmerrie. Een nachtmerrie waar we maar niet uit lijken te ko­men als met trojaanse spelletjes en revolutionair geweld. Die tot ons grote verdriet en ergernis onze levensweg lijkt te bepalen.

Aan de hand van een paar dromen gaat dit boek op zoek naar de mogelijkheden om de obstakels – die ons be­lem­mer­den en/of nog steeds belemmeren om onze le­vens­weg uit te stip­pe­len zoals wij dat willen - te om­zeil­en of, zonder trojaanse trucjes of revolutionair ge­weld, op rechtvaardige wijze uit de weg te ruimen. Met andere woorden, dit boek brengt ons terug bij het kind in onszelf, naar de start van ons leven en geeft ons een paar simpele handgrepen om onze levensfilm opnieuw af te spelen, zonder overspoeld te raken door de negatieve emoties die de goddelijk machtige rijken steeds weer bij ons [willen] oproepen, teweegbrengen en ver­wach­ten.