"Brief van Claus"

Ik spreek in gedachten wel vaker met do­den. Zoals tante Marie, de oppas uit mijn peutertijd, ‘Tante Riek’, de moeder van het verzet uit de 2e WO wiens standbeeld ik op bijna 6 jarige leeftijd onthuld zag worden of anderen. Ik vraag me af wat ze zouden zeggen, wat ze mij zouden adviseren en ik luister. Vandaag moest ik denken aan Prins Claus die een jaar geleden overleed. En in gedachten ‘hoorde’ ik hem dit zeggen:

Lieve Trix,

Het is op een zondag dat ik jouw voor het laatst in levende lijve heb gezien. Sindsdien heb ik er vaak aan moeten denken wat ik allemaal anders had moeten doen. Je was onbereikbaar, in de ban van je vader, je werk en je prestige. Ik kotste van je maar hield tegelijkertijd ook zoveel van je. Ik voelde me machteloos, vooral omdat ik begreep hoezeer je in de ban was van je vader, je plicht en je weggemoffelde angsten. Nu besef ik dat ik er beter aan gedaan had om meer afstand van je te nemen, boos te worden en mijn eigen weg te gaan. Dan was ik waarschijnlijk gezonder gebleven en had ik nog geleefd en de dingen kunnen doen die ik zo graag wilde. Er was nog zoveel te doen. Er waren wegen genoeg maar ik bleef maar gefixeerd op die ene weg.

En daar had jij weer gelijk in. Sorry dat ik zo eigenwijs was om dat niet te zien. In een bepaald opzicht was ik inderdaad toch teveel het mannetje dat in zijn eer gekrenkt werd omdat hij maar een bijwagenrol speelde in het leven van zijn vrouw. Daar had je groot gelijk in. Maar jij doet jezelf groot te­kort door zo hardnekkig je vaders weg in te slaan. Wanneer ga je nu eindelijk eens je eigen weg. Wanneer doe je nu eens afstand van de troon en de monarchie. Wanneer zorg je nu eens eindelijk voor je zelf, je eigen emoties in plaats van die van je vader. Wanneer zie je nu eens onder ogen dat je vader een egoïst is die geen enkel respect heeft voor vrouwen. Wanneer zie je nu eens onder ogen dat je je door je vader laat gebruiken. Dat niet jij regeert maar je vader. Dat je alleen maar een medium bent die moet doorgeven wat hij wil. Laat je toch niet zo gebruiken. Wordt eens volwassen in plaats van dat opstandige pubergedrag. Een puber die al­le­maal dingen doet die ze eigenlijk helemaal niet wil doen. Houdt ook eens eindelijk op met je met de kinderen te bemoeien. En laat je niet langer in met al die corrupte ambtenaren en politici. Je verlaagt jezelf zo vreselijk. Ik vind het in en in triest en kan het haast niet aanzien.

Ik zal je wel niet kunnen bereiken. Je was al die jaren al onvermurwbaar. Je zegt dat je van me hield maar iemand die echt van anderen houdt doet niet zo gevoelloos. Sorry dat ik het zeg maar ik ben in dat opzicht blij dat ik hier ben. Alleen voor de wereld en mijn kinderen was ik graag beneden ge­ble­ven. Jij was toch al Oost-Indisch doof want zolang je niet jezelf bent maar een medium van je vader kun je ook niet van anderen houden. Je houdt immers niet eens van jezelf.

Met deze brief heb ik je tegen beter weten in nog één keer proberen te bereiken. In de stille hoop dat je nu wel bereikbaar bent.

Dag Bé, het ga je goed.

Met een laatste groet van
Claus