Genieten

Ken je dat? Zit je net lekker te genieten van een of ander succesje van jouw en/of anderen, komt er weer zo'n stoorzender de boel verprutsen. Ik heb daar een abonnement op. Stoorzenders. Zitten in mijn kop verankerd. Zijn er al vroeg ingeprocedureerd. Calvinistisch, zoals het Nederlanders betaamd, dat spreekt....

De Nederlandse a-narc(h)istentaal die zich niets laat vertellen maar dat wel bij anderen doet. En oorlogszuchtig ten strijde trekt als anderen het wagen hun a-narc(h)istische gewetenloosheid en maffiose inhaligheid ter discussie te stellen. Want wat verbeelden anderen zich wel, dat ze hun - Nederlandse a-narc(h)isten - de les kunnen lezen? Bekritiseren? Hun VOCs doen en conformistisch laten in twijfel trekken? Iets anders doen dan hun fries-frankisch-saksische voorouders hebben gedaan? Wat denken ze wel.... grrrr.... Ze zullen je....

Een Nederlands geschiedenislesje a-narc(h)istische assertiviteit en familiaire concurrentiestrijd leren. Kijken of je dan nog kunt genieten.

Want dat is taboe.... in dat calvinistisch Neder(ige)-land met dat a-narc(h)istische slavernijverleden. Dat doe je niet. Daar werk je stilzwijgend voor het fries, frankisch, saksische familiebedrijf tot je er dood bij neervalt. Daar geniet je van. Conformistisch. Van al het andere doe je dat alleen stiekem. Daar zwijg je over.... In het familiebedrijf.. dan wel te verstaan.

Behalve sommigen. Die kunnen dat [nog] niet. Die zeggen - als een a-narc(h)istische kleuter - alles wat in hun opkomt. Onmiddellijk. Stante pede. Nadenken over de gevolgen is er niet bij. Hun focus is korte termijn gericht. 'Eerlijkheid voor alles', roepen ze in koor. 'Ik ben eerlijk, ik zeg wat ik ergens van vind, wat ik voel, waar het op staat'.
Oh ja? Ook als het niet prettig is of nadelig uitpakt voor jezelf en/of anderen? En als anderen nou iets zeggen wat jouw niet aanstaat of niet uitkomt? Reageer je dan ook zo? Net zo lang tot er een hoogoplopend conflict ontstaat? Of oorlog? Vind je dat leuk? Een sport? Een gelijkwaardig duel? Familiair concurreren? Of telt het dan ineens niet? Vind je het dan ineens niet leuk meer? Ga je dan manipulatief zielig lopen doen of kleuterachtig schreeuwen, en/of intimiderend treiteren en dreigen met van alles en nog wat? Omdat je vindt dat je het recht hebt om alles te zeggen wat je denkt; dat anderen hun mond moeten houden? Mogen anderen alleen iets zeggen als het [/] wat jouw aanstaat?

Want dat krijg je met [kleine en grote] kleuters. Die kijken nog nauwelijks verder dan zichzelf. Moeten ze nog leren. Die hebben nog geen idee dat zoiets het begin is van dictatuur. Dat als één persoon, samen met één of meer conformisten, alles mag zeggen wat er in hem/haar opkomt en de rest niet, die ene persoon een dictator is of wordt en zijn of haar conformistische vrienden subdictators. Die - namens de dictator - ook een dictatoriale duit in het narcistenzakje mogen doen. Als hun slaafse dienaar of de gedoodverfde opvolger als de nood aan de man/vrouw is.

Want zo ontstaat het. In de familie. Daar leer je praten en eerlijk zijn. Daar leer je zwijgen en liegen. Omdat jij het wil. Omdat zij het willen. De familie. De familiewereld. Het familiebedrijf. De familiecultuur.

En daar sta je dan met je kleine en grote pleziertjes. Met je genieten van je zelfbewuste denkvermogen en je verantwoordelijk doen en verantwoord laten. Van jouw en anderen. Van de kleine genoegens des levens. Wat nu? Van leer trekken? Of het zwijgen ertoe doen?

Ik besluit tot het laatste. Want een goed verstaander.....