Je hebt economen en economen. (Staats)huishoudkundigen te over, in soorten en maten. Ik zie er drie: groei-, balans en groeibalanseconomen. De eerste zijn hyena's die vechten voor een economische toren van babel die tot in de hemel rijkt. De balanseconomen zijn de zwanen die stug doorwerken aan een evenwichtige economie van welzijn en welvaart voor iedereen. En de leeuwen zijn vriendjes met beide tegelijk. Zij willen met hun groei-balanseconomie van twee walletjes eten en gaan op en neer.
En wat ziet mijn oog? Heer leeuw is de koning van het gezelschap. Hij heeft zich door moeder hyena laten verleiden om zich als de grootste en beste te profileren in huis, op school, op het werk en in de CDA politiek. In de kleren van de keizer natuurlijk. Dat spreekt. Daarom heeft hij daar, als een echte Abraham de deskundige Sara's heel hard bij nodig. Hij laat zich dan ook graag ondersteunen en bedienen door zijn oude en jonge hyena-adviseurs.
Vrouwe hyena is de baas op de achtergrond. Zowel in huis, op school. op het werk als in de VVD politiek. Een bange baas wel te verstaan, een baas die het volle daglicht niet goed kan verdragen, die tegen het glazen plafond blijft aanlopen, want ze ziet altijd beresterke leeuwen op haar weg. Daarom werkt ze samen met andere hyena's. Wat is een hyena zonder een flinke dosis hulptroepen nietwaar. Samen staan ze sterk.
Samen durven ze zichtbaar te zijn, alleen samen durven ze aan de top te staan. Kunnen ze de leeuwen aan. Koning leeuw weerstaan. Want door al dat ondergrondse gedoe is vrouwe hyena behoorlijk boos geworden. En dus dol op geld, macht en aanzien om de wereld naar haar hand te zetten. Daarom 'offert' zij zich graag op als bankier. Vanzelfsprekend met grote vrijheid voor zichzelf en haar soortgenoten en een ijzeren vuist voor de rest.
De links gelaten kinderen. Die moeten namelijk ook een duit in het zakje doen. Moeder Sara en Vader Abraham hebben het immers veel te druk met hun economische strijd om de macht van buit en bewondering. Dus moeten de kleintjes onder het mom van 'genoeg gespeeld in dat paradijselijke pleziereiland' de rest van hun leven als al die ezels uit het Pinokkio verhaal zich de dood in werken voor koning leeuw. En daarmee voor moeder hyena, die als een leeuw brult van het lachen over zoveel stommiteit van vader en de kinderen.
Alleen had ze onze socialistische Japie Krekel en ons groene eendje Eva Tovervee onderschat. Dankzij de boom der kennis van goed en kwaad waren zij uitgegroeid tot mooie zwanen. Ze geloofden in rechtvaardigheid en economisch delen. Samen hielpen zij onze bijna-ezel Pinokkio om een echte jongen met eigen geweten te worden. Zodat niet alleen koning leeuw maar ook nog eens al die andere gewetenloze ezels gered zouden kunnen worden uit de hyenaklauwen van groeieconomen.
Moeder monstro werd razend. En zoals het een hyena betaamt jankte ze de longen uit haar lijf om al haar hulptroepen te verzamelen. En ja hoor, van alle kanten kwamen ze aangesneld. Koning leeuw zag het allemaal gebeuren. Hij keek naar rechts, naar links en zei met zijn ogen strak op de arbeid van Pinokkio en zijn vrienden gericht: 'och laat toch, dat lukt je toch nooit. Die groeibazen zijn veel te groot en sterk'. Maar dát was tegen het zere been van Pinokkio en zijn vrienden. En zoals het echte zwanen betaamt werkten ze onverdroten door aan hun balanseconomie.