U bent hier

Vader Mubarak

afbeelding van Elze
Egypte. Het is nu 18 dagen geleden dat Egyptische jongeren al in­ter­net­tend het voortouw namen en in opstand naar het Tahir­plein in het cen­trum van Caïro togen om te pro­tes­te­ren tegen het dic­ta­to­ri­a­le be­wind van Mubarak. En ze bleven. On­danks alle trucages van papa Mubarak en zijn hebzuchtig dictatoriale macht ver­za­me­len­de vriendjes. Ze zijn volwas­sen geworden. En vele ouderen met hen. In 18 pro­tes­te­ren­de dagen tijd. Gisteren had Mubarak zijn oude trucje weer eens van stal gehaald: sug­ge­reren dat al hun wensen zouden worden ingewilligd. De hele wereld wachtte in spanning met de steeds verder aangegroeide mensenmassa mee. Maar nee, Mubarak blijft. Nog even. En dan nog even. En dan nog even. Nog even...... Als een zichzelf paternalistisch ver­god­de­lij­ken­de vader verkondigde hij dat het volk niet zonder vader kan. Dat hij eerst een nieuwe pater­na­listisch dicterende vader moet inwerken voordat hij zijn macht kan overdragen. Hij deed het met verve. Omstandig in de familie-frustraties roerend haalde hij zijn fa­mi­lie­ge­voel van stal Het was toch zo gezellig geweest allemaal. Dat had je er nou van als je je teveel liet beïn­vloe­den door buiten­staanders. Die maken de familie er maar bewust van dat ze on­recht­vaar­dig behandeld worden. Die had zijn familie wakker gemaakt. Nou moest hij ze weer in slaap zien te sussen, wat een gedoe. Alsof hij ner­gens anders zin aan had. Maar geen nood, hij haalde zijn oude ophitsende trucje wel even van stal: de familie zo kwaad maken dat hij wel 'genoodzaakt' is om in te grijpen. Kan hij mooi even vakkundig alle opstandelingen weg­mar­te­len. Opgeruimd staat dic­tatoriaal netjes nietwaar. Ach, en zolang er nog men­sen zijn die net zo dictatoriaal willen zijn als hun pa­ter­na­lis­ti­sche vader kan hij ongestoord zijn gang gaan nietwaar. Hij roert wel even in de dic­ta­to­ri­ale fa­milie­pot. Daar zit altijd wel een mar­te­laar bij die zijn diri­geer­stok­je wil over­ne­men. Dat heb je met pa-­triar­chen. Die zijn ver­slaafd aan hun y-chro­mo­so­maal oppeppende tes­tos­te­ron. Die missen een x-pootje. Die dachten slim te zijn door hun gebrek te ver­hef­fen tot een fa­rao­tische god­heid die an­de­ren wel even een lesje zal leren. En nou kunnen ze niets anders dan als een vi­ra­le martelaar in hun ziek­ma­ken­de y-gebrek blijven hangen. Zielig he.
 
Recht & Regels