U bent hier

Dementie

afbeelding van Elze

De­men­tie is niet meer kij­ken door de ogen van je­zelf maar door die van de an­de­ren. Het ge­volg is niet meer je ei­gen ken­nis en kun­de en ge­heu­gen ge­brui­ken en ont­wik­ke­len maar die van an­de­ren. En dus af­ta­ke­ling van je ei­gen her­in­ne­rin­gen, vaar­dig­he­den en voor­keu­ren en in toe­ne­men­de ma­te af­han­ke­lijk wor­den van an­de­ren. 
Het ge­zon­de deel van de de­men­te wil dit niet lan­ger  en komt in pro­test. Het wor­stelt – net als kin­de­ren, pu­bers en [jong-]­vol­was­senen – [op­nieuw of ein­de­lijk] met de strijd tus­sen zich­zelf zijn dan wel her­vin­den en op zelf ge­ko­zen wij­ze af­stem­men op de wen­sen/­druk uit de om­ge­ving en de [al dan niet] tro­yaan­se] ti­ran­nie van de om­ge­ving. 

Een omgeving d
ie

  • of­wel het wer­ke­lij­ke ka­rak­ter van de an­der niet ac­cep­teert ['zo ben jij niet', zo ken­/nen ik/wij je niet, zo wil­/len ik­/wij niet dat je wordt],
  • of­wel de [af­stem­mings]keu­zes niet res­pec­teert '[ik­/wij pik­/ken dit niet, je moet blij­ven doen wat ik­/wij wil­/len, dat ben ik­ /zijn wij zo ge­wend'],
  • of­wel bei­de niet to­le­reert.
    • Of­wel om­dat het zo prett­ig was, want de an­der 'deed toch al­tijd wat zij wil­den en dat was toch zo ge­zel­lig en­/of zo mak­ke­lijk',
    • of­wel om­dat ze niet on­der ogen wi­llen zien hoe [ti­ran­niek] ze voor­bij zijn ge­gaan aan het ka­rak­ter en de keu­zes van de an­der,
    • of­wel om­dat ze wel ge­zien heb­ben wie de an­der ei­gen­lijk was en wat voor keu­zes hij of zij maak­te, maar mis­bruik heb­ben ge­maakt van de em­pa­thie van de an­der, en­/of de om­stan­dig­he­den, en de an­der met emo­tio­nele en eco­no­mi­sche chan­ta­ges en ma­ni­pu­la­ties naar hun hand heb­ben ge­zet [ge­ti­ran­ni­seerd]. 

Met andere woorden, niet de demente maar de omgeving heeft een probleem met dat wat ze waarnemen en her­in­ne­ren. Ze zien alleen wat ze willen zien, herinneren alleen wat ze zich willen herinneren. Willen alleen horen wat hun uit­komt. Willen blijven af­stem­men zoals ze dat altijd hebben gedaan. WANT DAT IS DE OM­GE­VING ZO GE­WEND.

Of­te­wel, de om­geving reageert verwend, een chantagemiddel dat steeds heeft gewerkt. 
En dat nu weer werkt maar dan niet op de manier die ze voor ogen hadden. Want de demente die het mentaal en ac­tief manipulerende geweld van de 'ik ben of wil beter zijn dan jij' strijd al eer­der heeft meegemaakt en dit nooit goed verwerkt en opgelost heeft, heeft – door de hersenbeschadigingen die deze strijd heeft opgeleverd – niet voldoende bestuurbare energie meer over om het massale geweld uit de ver­wend-­dic­ta­to­ri­aal reagerende om­geving te weer­staan en gaat – met het restje gezonde verstand en vermogen dat hij of zij nog tot zijn of haar beschikking heeft –  op zijn of haar eigen wijze opnieuw over­stag.

De omgeving krijgt zijn of haar zin. De demente weet, kan en doet niet meer dan dat hij of zij kan en de omgeving aanstaat en uitkomt. Mag de omgeving de GE­WEL­DI­GE GROOT­HEID uit­hangen, de de­men­te zegt wel ja en amen.
Tenminste..., zolang de demente niet vol­doen­de energie heeft opgespaard om de her­sen­beschadigingen zodanig te herstellen dat gezonde actie on­der­no­men kan worden tegen een nar­cis­ti­sche om­ge­ving die geen nee kan zeggen tegen eigen onredelijkheid en te­kort­ko­min­gen en zichzelf strijdlustig blijft aan­bidden omdat ze alleen maar willen weten, zien en herkennen wat hun aan­staat.... Wor­den ze op eigen wijze dement gespiegeld met: 'daar weet ik niks van', ik zie alleen wat mij aanstaat, dus.....ken ik jouw en/of jullie niet'.
Groots he. Wie narcistisch kaatst, kan een narcistische spiegel verwachten van degenen die niet meer voldoende bestuurbare ener­gie hebben om een eigen gezicht te laten zien. Wordt zowel de om­geving als de demente op zijn wenken bediend. Dat was toch de bedoeling, of niet soms?

Samengevat: 
Volgens mijn visie/hypothese is dementie een assertiviteitsprobleem ten opzichte van een familie/groep die terug te voeren is tot jeugd- en/of latere ervaringen.