Inleiding

De 24 uurs maatschappij draait op volle toeren in communistisch kapi­ta­li­se­ren­de aardekringetjes rond... heet­ge­bakerd fa­mi­liekapitaal met een Anar­cHis­tische familiekoning als 'zonnige' vader, die in 25 dagen een rondje om zich­zelf maakt, en een vermanend moe­derende manager als ijs­koud con­for­me­rende fa­mi­liekoningin, die in 24 uur om zich­zelf en in 28 da­gen rond haar aar­de­kind mag cirkelen.
Zij wordt namelijk geacht zowel zich­zelf als dat, van tijd tot tijd, ver­don­kere­maan­de kind tijdig in een maan­de­lijks inter­ve­nië­ren­d fa­mil­ie­gareel zien te krijgen en te houden. Want dat moet, sa­men met die ver­manende moe­der en de rest van de plane­taire fa­mi­lie, in 365 dagen om die zonnige vader draai­en. En die draait, met de hele familie in zijn kielzog, in ca. 226 miljoen jaar een rond­je om de hete brij van de melk­boer.
Want dat is een tandwiel van de Lokale Groep die weer een tandwiel is van een Su­percluster. Ach ja, draai de energie in een perpetuum tandwielstelsel en je krijgt een energieomplex, waar wij, als de schijn­ge­stal­te van een ge­stof­golf­te fasedraad, 24 uur per dag in mee mogen raderen. Of we willen of niet.
Daar­om zijn wij ook geen stofgolfje om zon­der hand­schoenen aan te raken. Raak je meteen net zo warm­bloedig als wij. Want dat narcistisch con­for­merende ge­draai remt ons behoorlijk af en daar worden we buitengewoon hu­meu­rig van. Die heet­hoof­dige overvloed ebt na­me­lijk ijskoud weg. En dat vertraagt de boel aanzienlijk.
Net als die Anar­c(h)is­tische vader en die con­for­mis­tische moe­der. Die kunnen er ook wat van. Va­der zon tand­wielt steeds langza­mer en moe­der maan draait verslaafd met hem en haar aardekind mee. Zo da­delijk ko­men we in een zwart gat terecht. Moeten we niet heb­ben.

Hoog­ste tijd om een rechtvaardige balans tus­sen die heet­gebakerd ka­pi­ta­li­se­ren­de Anar­c­his­ten­va­der en die ijskoud com­mu­ni­(sti)­cerende con­for­mis­ten­moe­der te vinden. Om de juiste afstand van die ko(s)misch con­for­me­rende narcist-en-families te ne­men, geen spaak in el­kaars tand­wiel te ste­ken en het aso­cia­le roer om te gooi­en.
Alleen, hoe doen we dat? Door zich, net als het aarde­kind, ieder jaar zo'n 2-15 cen­ti­me­ter terug te trekken van die heet­ge­ba­ker­de nar­cist-en-vader, die zich­zelf als zon­nig profileert in plaats van zon­dig?

• Ook als moe­der maan daar niet van gediend is en zich ijs­koud ieder jaar 4 cen­ti­me­ter van haar aar­de­kind distantieert, omdat ze zich 'zonnig' con­formeert aan die zondige va­der die haar ijs­kou­de hart zo-­da­nig ver­warmd dat ze als een rots in zijn heet­ge­ba­ker­de bran­ding voor hem blijft staan?
• Ook als we daar­door ijskoud ge­doemd zijn in het don­ker ver­der te gaan, als we zelf maar naar wegen moe­ten zoe­ken om ons eigen hart en dat van onze leef­om­geving humaan te ver­war­men?
• Ook als die heet­ge­ba­ker­de va­der daar­door uit elkaar knalt van ja­loezie en sado-ma­so­chis­tisch in een zwart gat ver­der blijft smeu­len omdat zijn aardekind 'zijn' zon­nige diri­geerstokje hu­maan heeft over­genomen?
• Ook als de rest van de ko(s)­mische fa­mi­lie hem so­litair ondersteunt en ijskoud een heetgebakerde strijd om de rang­or­de met je aangaat?

Onze plaats in de ko(s)mische familiemaatschappij is omgeven door zon­di­ge voet­an­gels en vermanende klemmen die zeggen dat de narcist-en-va­der er is voor de heet­ge­ba­kerd ka­pi­ta­li­se­rende zaadcelver­wach­tingen, de con­for­mist-en-moeder voor de ijs­kou­d com­mu­ni(sti)­ce­ren­de eicel-­emo­ties en het zy­gotenkind dat energiecomplex met warm­har­tige hu­ma­nis­ten-lo­gica le­vens­vat­baar aan elkaar moet breien. Ga er maar aanstaan.

En dat doen we. We gaan in vier stappen op zoek naar de voor­waar­den en mo­gelijkheden om ons leven en identiteit gestalte te geven en te managen zon­der onszelf of een an­der te beschadigen.

• In het eerste deel be­gin­nen we met sig­naleren van goed en kwaad.
• In de de­len daar­na gaan we dat wat we de­tail­listisch en holistisch ge­sig­na­leerd heb­ben struc­tu­re­ren, automatiseren en controleren op hu­ma­ni­teit en recht­-vaar­dig­heid.
• En aan het eind van ieder deel staan oe­fe­nin­gen om onszelf in het door onszelf gewenste gareel te krijgen en te houden.

Eens kijken of we hu­maan en rechtvaardig willen en kunnen zijn en blijven te­mid­den van een a-narc(h)is­tisch conformerende familie-maat­schappij.