1 Historische denkbeelden

De overeenkomst tussen een k-o(r)s(t)m(os)isch* systeem en ons [rots­ach­tige] uiterlijk en [kosmische] innerlijk blijkt groter dan we denken.

* [Een samentrekking van korstmos, kosmos en osmotisch]. 

Ui­ter­lijk zijn we net een conformistisch straalzwammende maanrots in de ijs­kou­de bran­ding en in­ner­lijk net een nar­cistisch blauW­al­gend planetenvuur. Oftewel, de mens­heid is een korst­mo­sische fa­mil­ieknoop die we maar moeilijk kunnen ont­war­ren. Hoe ko­men we terug bij de neutrinale bron van ellende en hoe bou­wen we ons ik [weer] zonnig op, zon­der ons­zelf of een ander ko[s]misch te be­scha­di­gen. An­ders gezegd, wat zijn de ba­sis­ele­men­ten waar­langs [on­ze per­soon­lij­ke] evo­lutie verloopt?

1: ik wil 2: ik kan 3: ik doe 4: ik ben

1: individueel 2: sociaal        3: verantwoord       4: zelfstandig

Want mijn identiteit staat van meet af aan tegenover een heleboel andere id-en­titeiten. Id-entiteiten die allemaal een soortgelijk waarnemingsproces door­lopen. Die zich sa­men­bundelen tot wij. Tot een familie, een groep, een or­ga­ni­satie, een familie-maatschappij. Een familie-iden­ti­teit die sterker is dan ik. Een familie-identiteit die do­ceert, mo­del­leert, inte­greert en in­ter­pre­teert wat ik waar­neem en ver­vol­gens mij de illusie geeft dat ik het ben die die sig­na­len selecteert, auto­ma­ti­seert en fuseert tot een eigen identiteit. Die dat de rest van mijn le­ven in al­ler­lei groeperingen en ho­e­danigheden blijft doen. Die con­tinu oor­deelt over wat ik heb waargeno­men. Of dat wel in het straat­je past van de familie/groep. Want al­leen als je waar­ne­min­gen over­een­ko­men met de waar­ne­min­gen en in­ter­pre­taties van de familie-­identiteit ben je, net als zij, een in­di­vi­dueel on­der­deel van een collectief con­for­me­ren­de familie-maat­schap­pij. Een groeps-ik. Zo niet, dan hoor je er niet bij. En dus in­ter­preteert, do­ceert, mo­del­leert en inte­greert de mas­samens de waar­ne­min­gen volgens de kwaadaardige normeringen van de groep want an­ders staan ze zo geïsoleerd en dat bezeert.

De gevolgen laten zich ra­den. Het intrinsieke ik blijkt niet betrouwbaar, het wordt gekleurd door ex­trin­sieke invloeden. Het ma­nipuleert en modelleert de ei­gen waarnemingen vol­gens de criteria van ande­ren. Daarmee voldoet het ik weliswaar aan de voorwaarden van de groep [het is een groeps-ik ge­wor­den], maar het onbevangen waarnemen, interpreteren, modelleren en cul­ti­veren is vernietigd. De id-entiteit staat er extrinsiek gekleurd op. En zie dat maar eens weer on­ge­daan te maken. Want:

1. Een ik dat onvoldoende tijd heeft gehad of genomen om zonder invloed van anderen grondig waar te ne­men en te in­ter­pre­te­ren [om­dat ie zich on­veilig voelde en zo snel mo­ge­lijk on­der­deel van een maatje, ouder en familie-cultuur wilde of moest zijn bij­voor­beeld], heeft niet of on­vol­doen­de geleerd on­der­scheid te ma­ken tussen ei­gen waar­nemingen en in­ter­pre­ta­ties en die van een ander. Het is als het ware een zygotische sa­men­smel­ting tus­sen vaders neutrinale energie en moeders atomaire ma­te­rie; een virale fami­lie­wereld, bacterieel beschermd door een moleculair han­de­lende omge­vings­man­tel. Een yx, een vira­le zaad­cel en een bac­te­riële eicel te­ge­lijk. Een men­taal en fy­siek be­gren­ste id-en­ti­teit die als zo­da­nig mee­deint op de y-­lei­dende gren­zen van baar­moe­der x, die op haar beurt weer deel uit maakt van de energiek geschoolde be­gren­zin­gen van ma­te­rieel gestoffeerde kosmosfa­milies. Dat is Nyx, een a(u)to­ma­tisch li­chaam met een waar­ne­mingen zurig interpreterende bin­nen­kant en een ver­stik­kend in­te­gre­ren­de bui­ten­kant die in staat is als fa­mi­lie-­iden­ti­teit men­ta­al en fysieke in­vloed op anderen uit te oe­fenen.

2. Een straal­zwam, ook wel ac­ti­no­bac­te­rie ge­noemd, identiticeert zich met de capaciteiten en bescherming van anderen. Die kan of wil geen ei­gen id-entiteit ont­wik­ke­len. Die lift liever mee op de wor­tels van de els. Die wil geen mem­bra­ni­sche af­scher­ming tus­sen zich­zelf en an­de­ren. Al­leen maar een dikke cel­wand tus­sen de eigen fa­mi­lie/­groep en de rest. Krijg je een fa­miliecel met een vijandig interpreterende broncode van. Dat is no­g­al pro­kary­oot, want wel­ke waarnemingen zijn nou van jouw en welke van an­de­ren niet­waar. Dat wordt chaos. En con­flicten. Daar wordt je be­hoorlijk giftig van. Vandaar dat een straal­zwam po­si­tief staat tegen­over zijn vi­ra­le gram ha­len. Alleen sta je er zo nog vijandiger gekleurd op dan je al was. Blij­vend.

3. En dan kun je je wel archeaeïsch wapenen maar je komt zo geen steek ver­der. Ben je uiterlijk tot de wan­den kern­achtig grampositief be­wa­pend tegen giftige buitenstaanders maar sta je innerlijk gram­ne­ga­tief te zijn. Dat is een le­ven van niks, ben je con­tinue van bin­nen aan het over­le­ven in die giftige atmos­feer van buiten.

4. Je kunt je energie beter bij elkaar schrapen, die zy­go­tische fa­mi­lie-een­heid los­laten en terug gaan naar de oorsprong van je waar­ne­min­gen en in­ter­pre­ta­ties. Kan je, net als al de id-entiteiten die zon­der de in­vloed van an­de­re waar­ne­min­gen naar ei­gen voor­keu­ren in­ter­pre­te­ren, com­bi­ne­ren, au­to­ma­ti­se­ren en cul­ti­ve­ren, alsnog on­der­scheid maken tussen jouw id-entiteit en die van de rest van de fa­mi­lie. Als je daarna [weer] ge­kleurd wordt door de interpretaties en stu­rin­gen van an­deren en/of daar­mee wordt geïdentificeerd, kan je veel mak­ke­lijker weer ont­kleu­ren naar je zelf­standig ge­kleurde iden­ti­teits­ver­sie.
   Doet de blauw­alg [ook wel cya­no­bacterie ge­noemd] ook. Daarom staat ie ook ne­ga­tief te­gen­over je gram halen. En o wee als je dat wel doet, dan wordt ie gif­tig. Zelfs naar zich­zelf. Want dat krijg je als je on­vol­doen­de af­stand neemt van straal­zwam­mers. Die willen immers hun gram ha­len. Dat zijn virus-vriend­jes, die vin­den dat positief. 'Wij passen onze waarnemingen en interpretaties mak­ke­lijk aan, en de ge­ne­tische fouten bedekken we met de eiwit­man­tel der lief­de, wel zo handig, zijn we a(u)tomatisch groot en moleculerend sterk voor jullie er erg in heb­ben. Zit je binnen de kort­ste ke­ren net zo korst­mo­sisch verstrengeld in een neutrinale broncode als wij'.
   Met an­de­re woor­den, als je je niet van die virale broncode distantieert blijf je die ge­ne­ti­sche kwaad­aar­dig­heid ten koste van jezelf en anderen voort­plan­ten. Blijf je egoïstisch jagen op fa­mi­liecellen, die kwaad­aar­dig ont­man­te­len en ge­weld­dadig misbruiken voor vij­an­dig­heid voort­plan­tende doel­ein­den. Zit je alsnog [of weer] in de straal­zwam gelogeerd voor je het weet.

Kortom, als je een eigen id-entiteit wil hebben zonder kwaad­aar­dig te zijn zit er maar één ding op: je mo­reel rechtvaardig handhaven en je kern­ach­tig dis­tan­tië­ren van een neutrinale broncode, an­ders krijg je alsnog eu­karyo­tische pro­blemen met:

1. virale indringers die verslaafd zijn aan hun id-entiteit voort­plan­ten ten koste van jouw en an­de­ren,
2. straalzwammende groeps-iden­ti­tei­ten die virale indringers met de ex­trin­sieke man­tel der eiwit­lief­de bedekken en als virale be­scher­mers, op tro­jaans in­drin­gen­de wij­ze hun gif­tig afbrekende gram willen ha­len om zelf groter te zijn,
3. ben je weer of alsnog genoodzaakt archaeïsch te overleven in een gif­tige at­mos­feer,
4. kun je weer [of alsnog] gramnegatief blauw­algen van die gram­po­si­tieve in­drin­gers en verstrikt ra­ken in je eigen intrinsieke bron­code.

Dan kun je wel zeggen dat je een eigen id-entiteit hebt met een eigen kern en allemaal specialisten om je heen, maar als je allemaal viraal ge­co­deerde indringers hebt getolereerd [die ofwel hun gram willen halen, ofwel anderen een gif­tig lesje wil­len leren] schiet je er nog niks mee op. Dan ben je kern­ach­tig ver­giftigd voor je er weet van hebt.

Want van die sadomasochistische DNA-familie moet je het [niet] hebben. En van al die struisvogelig kopiërende nazaten ook niet. Ja maar wat dan? Hoe her­stellen we ge­ne­tisch en gedragskundig de his­t­orische schade van zurig zon­digende nar­cis­ten-vaders en verstikkend vermanende confor­mis­ten-­moe­ders die hun fou­ten met de ei­wit­man­tel der virusliefde be­dek­ken? Hoe wor­den we in­trin­siek en incentriek een recht­vaar­di­ge id-entiteit zon­der ex­trin­siek ver­gif­tigd te wor­den en excentriek (ver)giftig(d) te zijn? Hoe maken we van die k-o(r)s(t)­m(os)i­sche her­(s)en­knoop een hu­maan func­tio­ne­ren­de iden­titeit? Ofte­wel, hoe ruimen we dat on­recht­vaar­di­ge zaak­je recht­vaardig op? Zo soms?

Geordende chaos