We doen het wel 24 uur per dag: structureren. Bewust en onbewust zijn we uur-in-uur uit in de weer om alle binnenkomende- en uitgaande signalen te detecteren, definiëren, interpreteren, selecteren en structureren tot het gewenste systeem. Vraag is echter, het gewenste systeem van wie. Van onze historische familie-maatschappij, van ons hedendaagse en toekomstige zelf, of van de [al dan niet door ons gewenste] toekomstige familie-maatschappij? Ter wille van wie structureren we al die signalen eigenlijk, omwille van de genetisch-historische familietraditie, en dus van de toekomstige automatismen van de familie-omgeving, van ons hedendaagse en toekomstige zelf, ter wille van alles en iedereen, van het verleden, heden en toekomst van onszelf en anderen, of puur voor onszelf?
Stel je nou eens voor dat we een k-o(r)s(t)m(os)ische familieknoop van alle oude en nieuwe signalen hebben gemaakt. Dat we alle in- en extrinsieke signalen op osmotische wijze in een korstmosische familie-identiteit hebben geknoopt. Met een Elektrische Lading blauwe exotoxine [= bacterieel naar buiten toe giftige] energiesignalen aan de schimmELige buitenkant en endotoxinale [= bacterieel naar binnen toe giftige] aan de toxinale binnenkant. Je komt van een blauwbloedige kermis thuis als je denkt daar gelukkig van te worden. Met schimmELige zaadcelletjes neutrinaal straalzwammend aan de familie-maatschappelijke buitenkant is het namelijk goed angsthazen vangen. En die zetten ze, samen met een a(u)tomatisch thalamiserend proton-ei, gyrusaal neutronaliserend aan de genetische binnenkant om [zichzelf goddelijk – kwaad] te maken en [anderen verduiveld – goed] te breken.
Zo lijken ze weliswaar kernachtig uitverkoren maar in de praktijk blijken ze behoorlijk zygotisch gequarkt. Vandaar dat die neutronaal gekroonde angsthaas net zo in twee+één signalen is gedeeld als dat thalamische proton-ei, waar hij samen een kernachtige verbinding mee vormt. Eén namens de familie-maatschappelijke buitenkant en twee namens de genetisch-gekernde binnenkant. Die wij als nummer vier gluontisch bij elkaar moeten zien te houden. Probeer dan maar eens zelfstandig te interpreteren en dirigeren. Dat lukt je van je lang zal je leven niet. Die extrinsieke signalen uit die zaadcellerig neutrinaliserende familie-maatschappij vergiftigen ons intrinsieke y-ei signaal uit de genetische historie namelijk zodanig met: 'je moet doen wat wij willen anders ben je a-sociaal', dat we nauwelijks nog onderscheid [kunnen] maken tussen extrinsiek en intrinsiek, als we daar gehoor aan proberen te geven. Laat staan tussen ei-gen en vreemd en goed- en kwaadaardig.
Want laten we wel wezen, hoe kun je nou zelf bepalen welk signaal voorrang verdiend en welke je groepeert als goed en kwaad, als je in osmotisch evenwicht staat met een schimmELige buitenwereld die overal neutrinaal doorheen fietst? Je staat toch niet neutrinaal tegenover iemand die geen verschil kent tussen mijn en dijn? Tegenover iemand die grenzenloos is? Daar word je toch zelf grenzenloos van. Hoe wou je nou bepalen waar je grenzen liggen als je één wilt of moet zijn met een neutrinale omgeving en/of één bent met een genetische kern die één is met een grenzenloos ruimte van anderen innemende familie-maatschappij? Hoe kun je nou bepalen wat je eigen signaal is als jouw ruimte stelselmatig door het signaal van exotoxinale extrinsiekelingen ingenomen wordt? Hoe weet je nou wat het signaal is van je genetische zelf als je genetische zelf een osmotische verbinding vormt met de omgeving?
Een excentrieke omgeving die incentriek steeds meer intrinsieke ruimte inneemt, omdat ze in een osmotische verbinding staat met de rest van de extrinsiekelingen.
Want dat krijg je als je masochistisch struisvogelt dat het hoofddoel is: intrinsiek weinig tot geen privéruimte verzamelen en extrinsiek gezamenlijk onbelangrijke dingen doen met aangename mensen.
Iemand die zich doelbewust met universele signalen struisvogelig op de vlakte houdt en daarmee zygotische soortgenoten om zich heen verzamelt. Soortgenoten die, gestresst door te weinig [hoofd]ruimte, er hun lijfspreuk van hebben gemaakt om universeel te jagen op alles wat uniek is. Die strijdlustig doorgaan met extrinsiek af te breken wat intrinsiek was opgebouwd.
Want alleen als je jezelf ook in je eigen excentrieke voet schiet en voor het incentrieke hoofd stoot hoor je erbij.
Met andere woorden, kijk uit wat en hoe je structureert. Voor je het weet zijn je intrinsieke en extrinsieke signalen omgedraaid. Zitten extrinsieke jagers intrinsiek jouw belangrijke signalen te verzamelen en word jij geacht extrinsiek universeel te jagen op alles wat onbelangrijk voor je is. Zijn jouw unieke signalen intrinsiek tot iets onbelangrijks gedegradeerd maar extrinsiek als universeel belangrijk gerubriceerd.
Om kort te gaan, je bent gewaarschuwd. Als je ervoor kiest om in een osmotische verbinding te staan met een a-narc(h)istische familie-maatschappij mag je geen onderscheid meer maken tussen de signalen van jezelf en die van anderen. Ben je binnen de kortste keren ook onderdeel van één genetisch samenlevend signaal.
Want dat zijn de consequenties als je erbij wil horen in een a-narc(h)istische familie-maatschappij.
En als je dat niet wil, als je kiest voor een eigen identiteit met een eigen signaal, als je jouw grenzen op niet beschadigende wijze afbakent en die als zodanig - op niet beschadigende wijze – afstemt op die van anderen, word je a-narc(h)istisch voortdurend belaagd door een, jouw identiteit continue proberen te beschadigende, [groeps]identiteit.
Dus...., zeg het maar, hoe structureer jij?